
پاورپوینت بررسی مصرف سنتی و اثر بخشی گیاهان دارویی استان گلستان در کاهش قند خون ( دیابت)
فرمت فایل دانلودی: .zipفرمت فایل اصلی:
AFFPAGECNTحجم فایل: 504AFFPRODUCTPRICE
بخشی از متن:
گزنه (Urtica dioica) گیاهی علفی و چندساله که عصارهی آن حاوی انواع مواد معدنی (کلسیم، پتاسیم، آهن و منیزیم)، انواع ویتامینها، سیلیکون، کوئرستین، سروتونین، کولین، سیستسترول، استیگمااسترول، لیگنین، آلکالوئید، استراگالین، هیستامین، اسید سلیسیک، اسید فرمیک و ترکیبات سولفوری است که مردم منطقه علاوه بر مصرف خوراکی، مصارف دارویی فراوانی از جمله به عنوان مقوی، محرک و در درمان کمخونی، بواسیر، نقرص، درمان کچلی و ریزش موی سر، سیاتیک، دردهای عصبی، روماتیسم، اگزما، التهاب رودهای، خونریزی از بینی (به علت وجود سیلیکن و همراه با گیاه دم اسب Eqeisetum arvensis)، تحریک سیستم ادراری و در درمان هیپرتروفی پروستات و دیابت دارند. نتایج تحقیقات حاکی از آن است که عصارهی آبی گزنه دارای فعالیت ضددیابتی است و تا حدود زیادی مانع از جذب گلوکز در روده کوچک میشود و با تحریک ترشح انسولین در پانکراس باعث تنظیم قند خون میگردد. به همین دلیل از آن به عنوان یک گیاه با اثر هیپوگلیسمی استفاده میکنند] 26 و 23[.
دارواش (Viscum album) گیاهی بوتهای، همیشه سبز و نیمه انگل و سالیان درازی است که توسط مردم استان گلستان مورد استفاده قرار می گرفته و در گذشته به خدای صلح و آرامش معروف بوده است. از برگ، سرشاخههای گدار و میوهی آن در درمان صرع، پریشانی، سرگیجه، التهاب بافتها، ناراحتیهای تنفسی، سرماخوردگی، سکسکه، سرگیجه، سیاتیک، روماتیسم، آرتریت، ضد باکتری، ضد قارچ، ضد ویروس و پیشگیری از رشد تومور به ویژه تومورهای خونی و به عنوان محرک، مدر مسکن، ضد تومور و همچنین رفع دیابت استفاده میکردند.خواص دارویی این گیاه به علت وجود مواد موثرهی ویسکوتوکسین (Viscotoxin)، ساپونین، آلکالوئید، هیستامین، مشتقات کولین، کتین، پلیساکارید و پروتئینهایی که اثر ضد توموری دارند، میباشد. نتایج مطالعات اخیر نشان میدهد که عصارهی میوه، علاوه بر افزایش انسولین در سلولهای پانکراس، علائم بیماری دیابت را در موشهای مبتلا، کاهش میدهد. نتایج مطالعاتی که بر روی موشهای مبتلا به دیابت که توسط Alloxan (Alloxan سلولهای بتا پانکراس را تخریب میکند) دچار بیماری شدهاند، انجام گرفته حاکی از آن است که مصرف عصارهی آبی میوه داراوش، میزان گلوکز خون را کاهش میدهد و شاید این اثر را از طریق افزایش نفوذپذیری غشا پلاسمایی سلولها نسبت به گلوکز و با ممانعت از اختلالات پیش رونده و تغییرات متابولیکی که در نهایت منجر به دیابت میشوند، اعمال کند]22[.